آجر

دست‌کم ۵۰۰۰ سال است که در آجر از خاک رس استفاده میشود. گویا اولین بار، آن را برای ساختن شهرهایی در بین النهرین و دره سند در پاکستان به کار برده‌اند. مردم در ابتدا، برای درست کردن آجر، گل رس و کاه را، با لگد کردن آن‌ها، مخلوط می‌کردند. سپس مخلوط آماده شده را در قالب‌های مستطیلی می‌ریختند و در آفتاب خشک می‌کردند. آجری که در آفتاب، خشک شده بود نمی‌توانست بدون کاه، خودش را نگه دارد. سرانجام، مردم بابل ، آشور ومصر باستان دریافتند که با گداختن رس، آجرهایی به‌دست می‌آید، که محکم‌تر و در برابر هوا مقاوم‌تر هستند.

در دوران باستان در کنارهٔ رودهای دجله و فرات و پس از طغیان آن‌ها مقدار زیادی گل و لای بر سطح زمین رسوب می‌کرد. این رسوبات که دارای چسبندگی خاص بودند و پس از این‌که در اثر تابش خورشید، آب آن‌ها تبخیر می‌شد ترک‌هایی به صورت مکعب‌های نامنظم درمی‌آمد. از این رسوبات، به صورت ملات جهت دیوارهای گل چینه‌ای در آن روزگار مصرف می‌شد.

از طرفی، اجاق‌های چادرنشین‌هایی که در کنار رودها به کار گله داری مشغول بوده‌اند در اثر نفوذ آتش سخت شده که در واقع این پدیده سبب پیدایش نحوه پخت آجر گردیده‌است. در سال‌های بعد هم‌زمان در ساخت برج بابل خشت زدن و پختن آجر به وسیلهٔ بابلی‌ها ابداع شد و به همین دلیل نام آجر که یک واژهٔ بابلی است در اغلب زبان‌ها به همین نام مشهور شده‌است. پس از این مرحله به وسیلهٔ کلدانی‌ها پخت آجر به تکامل رسید و با پیدایش آجر تحولی در ساخت بناهایی که تا آن روزگار خشتی و گلی بودند به وجود آمد. در نتیجه این امر سبب آغاز ساخت بناهای مستحکم و آجری گردید. آجر دستی (فشاری) هفت هزار سال است که به‌عنوان مستحکم‌کننده و زیباساز کاخ‌ها، عبادتگاه‌ها، مدرسه‌ها، مسجدها و ساختمان‌ها استفاده شده‌است. اما امروزه این صنعت هزاران ساله در حال فراموشی است.

آجرها به دلیل وزن و حجم زیادشان که حمل‌و نقل آنها را در مسافت‌های طولانی گران می‌کند، توسط تعداد زیادی کارخانه نسبتاً کوچک و پراکنده از انواع خاک رس و شیل محلی تولید می‌شود. مواد خام را از گودال‌ها حفر می‌کنند، و سپس این مواد خام خرد و آسیاب شده و برای قوام خوب آن غربال می‌شوند. سپس این مواد با آب مخلوط می‌شود تا یک گل خمیری آماده برای شکل‌دادن به آجر تولید شود.

امروزه از سه روش اصلی برای شکل‌دهی آجر استفاده می‌شود: فرایند گل نرم، فرایند پرس خشک و فرایند گل سفت. قدیمی‌ترین آنها فرایند گل نرم است که در آن یک خاک رس نسبتاً مرطوب (۲۰ تا ۳۰ درصد آب) به صورت دستی یا با کمک ماشین‌های قالب‌گیری به داخل قالب‌های مستطیلی ساده فشار داده می‌شود. برای اینکه گل به قالب‌ها نچسبد، ممکن است قالب‌ها را بلافاصله قبل از پر شدن در آب فرو ببرند و آجرهایی با سطح نسبتاً صاف و متراکم تولید کنند که به آجرهای آب خورده (water-struck bricks) معروف هستند. اگر درست قبل از تشکیل آجر گرد ماسه بر روی قالب مرطوب پاشیده شود، آجرهای ماسه خورده (sand-struck) یا آجر قالب-ماسه‌ (sand-mold bricks) تولید می‌شود که دارای بافت سطحی مات هستند.

از فرایند پرس خشک برای گِل‌هایی استفاده می‌شود که در طول فرایند خشک شدن بیش از حد منقبض می‌شوند. گل رسی مخلوط شده با حداقل آب ممکن (تا ۱۰ درصد) توسط ماشینی که با فشار بسیار بالا کار می‌کند به داخل قالب‌های فولادی فشرده می‌شود.

امروزه فرایند گل سفت (stiff mud process) با تولید بالا، کم هزینه‌ترین و پرمصرف‌ترین فرایند مورد استفاده برای تولید آجر در جهان است. خاک رس حاوی ۱۲ تا ۱۵ درصد آب از خلاء عبور داده می‌شود تا هر حفره‌ای از هوا خارج شود، سپس این گل از درون یک قالب مستطیلی اکسترود می‌شود. همان‌طور که خاک رس از قالب خارج می‌شود، بافت‌ها یا مخلوط‌های نازکی از خاک‌های رس رنگی ممکن است به دلخواه روی سطح آن اعمال شود. ستون مستطیلی از خاک رس مرطوب با فشار اکستروژن روی یک میز برش فشار داده می‌شود، که بر روی آن سیم‌های برش اتوماتیک آن را به آجرهای مستقل برش می‌دهند. آجرهای تولید شده توسط فرایند گل سفت از نظر ابعاد و شکل بسیار یکنواخت هستند. در مواردی که تنوع ظاهری بیشتر در بین واحدها مورد نظر باشد، آجرها را می‌توان قبل از پختن غلتاند و بهم ریخت. غلت زدن لبه‌ها و گوشه‌ها را نرم می‌کند و دست ساز بودن بیشتری را در ظاهر در بین آجرها ایجاد می‌کند.

پس از قالب‌گیری توسط هر یک از این سه فرایند، آجرها به مدت یک یا دو روز در یک کوره خشک کن با دمای پایین خشک می‌شوند. پس از خشک شدن آجرها پخته شده و آماده ارسال می‌شوند.

قبل از پیدایش کوره‌های مدرن، آجرها اغلب در یک آرایه به نام گیره (clamp) بر روی هم چیده می‌شدند. این گیره با خاک معمولی یا خاک رس پوشانده می‌شد و سپس آتشی از چوب زیر گیره افروخته می‌شد و برای مدت چند روز این آتش حفظ می‌شد تا آجرها پخته شوند. پس از سرد شدن، گیره جدا می‌شد و آجرها بر اساس میزان پختگی که هر کدام تجربه کرده بودند دسته‌بندی می‌شدند. آجرهای نزدیک به آتش (آجر های کلینکر) اغلب بیش از حد سوخته و تغییر شکل می‌دادند، که باعث می‌شد جذابیتی نداشته باشند و بنابراین برای استفاده در آجرکاری‌های دارای نما مناسب نبودند. آجرهایی که در ناحیه گیره و نزدیک آتش قرار داشتند و کاملاً پخته بودند اما فاقد اعوجاج بودند، برای آجرهای رو به بیرون ساختمان استفاده می‌شدند چرا که درجه بالایی از مقاومت در برابر آب و هوا دارند. آجرهای دورتر از آتش نرم‌تر بودند و برای استفاده به عنوان آجر پشتیبان کنار گذاشته می‌شدند، در حالی که برخی از آجرهای اطراف محیط گیره به اندازه کافی برای هیچ هدفی نپخته بودند و دور ریخته می‌شدند. در روزهای قبل از حمل‌و نقل مکانیزه، آجرهای ساختمان اغلب از خاک رس به دست آمده از محل ساختمان تولید می‌شد و در گیره‌هایی مجاور کار پخته می‌شد.

امروزه آجرها معمولاً در کوره‌های دوره‌ای (periodic kiln) یا کوره‌های تونلی (tunnel kiln) پیوسته پخته می‌شوند. کوره دوره‌ای یک ساختار ثابت است که ابتدا با آجر بارگیری شده و سپس این آجرها پخته، خنک‌سازی و تخلیه می‌شوند. برای بهره‌وری بیشتر، آجرها به‌طور پیوسته از درون یک کوره تونلی طولانی، روی واگن‌های ریلی مخصوص عبور داده می‌شوند به صورتی که هنگام خروج در انتها کاملاً پخته باشند. در هر دو نوع کوره، اولین مرحله پخت، خشک‌سازی است که آب باقیمانده را از خاک رس خارج می‌کند. مراحل بعدی اکسیداسیون و شیشه ای شدن است که در طی آن دما به ۱۰۰۰ تا ۱۳۰۰ درجه سلسیوس می‌رسد و خاک رس به یک ماده سرامیکی تبدیل می‌شود. این کار ممکن است با مرحله‌ای به نام فلشینگ (flashing) دنبال شود، که در آن آتش تنظیم می‌شود تا یک فضای کاهنده در کوره ایجاد شود که تغییرات رنگی در آجرها ایجاد می‌کند. در نهایت آجرها در شرایط کنترل شده خنک می‌شوند تا به رنگ دلخواه برسند و از ترک‌های حرارتی جلوگیری شود. آجرهای خنک شده بازرسی، مرتب‌سازی و برای حمل‌و نقل بسته‌بندی می‌شوند. کل فرایند پخت ۴۰ تا ۱۵۰ ساعت طول می‌کشد و به‌طور مداوم برای حفظ کیفیت محصول نظارت می‌شود. انقباض قابل توجهی در آجرها در هنگام خشک شدن و پختن اتفاق می‌افتد. این موضوع باید در هنگام طراحی قالب برای آجر در نظر گرفته شود. هر چه دما بیشتر باشد، انقباض بیشتر و رنگ آجر تیره‌تر می‌شود. آجرها اغلب در طیف رنگی ترکیبی استفاده می‌شوند و آجرهای تیره ناگزیر کوچکتر از آجرهای روشن هستند. حتی در آجرهایی با رنگ یکنواخت، مقداری تغییر اندازه قابل انتظار است و آجرها، به‌طور کلی، در معرض مقدار معینی اعوجاج ناشی از فرایند پخت هستند. رنگ آجر به ترکیب شیمیایی خاک رس یا شیل و دما و مواد شیمیایی آتش در کوره بستگی دارد. دماهای بالاتر آجرهای تیره‌تری تولید می‌کند. آهنی که در بیشتر خاک رس هاوجود دارد در آتش اکسیدکننده قرمز و در آتش کاهنده ارغوانی می‌شود. سایر عناصر شیمیایی به روشی مشابه با جو کوره برهمکنش می‌کنند و رنگ‌های دیگری را می‌سازند. برای رنگ‌های روشن می‌توان روی آجرها را مانند سفال لعاب داد، چه در زمان پخت معمولی و چه در پخت اضافی.

 پیوند و ترکیب با استخوان بندی بنا عظمتی از حسن سلیقه و خلاقیت در هنر آجرکاری به وجود آمده‌است. به‌طوری‌که در آثار پراکنده و فراوان کشور در این دوره شاهد هنرآفرینی‌های بسیار شگرف در هنر آجرکاری می‌باشیم تا جایی که در دو برج های خارقان قزوین بیش از سی نوع آجرکاری همراه با طاق‌نماسازی‌های بسیار زیبا و خط،کوفی برجسته و در مسجد جامعه اصفهان نزدیک به ۳۷۵ طاق‌پوش در انواع گوناگون که قسمت اعظم آن از دوره سلجوقی است شاهد هستیم. در این دوره ارزشمند معماری شاهد به وجود آمدن زیباترین نقوش در انواع گل‌چین‌های آجری، گره آجری، خط‌های کوفی آجری برگردونهٔ میل‌های بلند مساجدی چون میل مسجد جامع دامغان با ۲۶ متر ارتفاع، میل منار چند وجهی مسجد جامع نائیین با حدود ۳۰ متر ارتفاع، مناره سانبانبا ۴۸ متر ارتفاع و مناره علی هستیم.

هنر آجرکاری دوره ایلخانیویرایش

در دوره ایلخانان، پوشش‌های طاقی آجری وارد تحول گسترده از تکنیک و اجرا شده تا جایی که شاهد به وجود آمدن گنبد بسیار چشم گیر و خوش فرم هندسی سلطانیه با قطری حدود ۴۰/۲۵ سانتیمتر و ارتفاع ۵۰متر از سطح زمین در اجرای بسیار استثنایی صندوقه‌ای می‌باشیم. ساخت این گنبد بر روی بسیاری از گنبد کلیساهای اروپا به خصوص گنبد کلیسای سانتا ماریانای در فلورانس که حدود صدسال بعد از گنبد سلطانیه ساخته شده‌است، اثر مستقیم گذارده‌است. همچنین در این دوره هنر آجرکاری وارد مرحله‌ای بسیار جالب از گوشه سازی‌های گنبد خانه‌ها در حالت خاص پتکانه، مقرنس شده، آن هم با نقش انواع گلچین‌های خفته و راسته و جناقی آجری یا تلفیق آجر و کاشی زینت بخش این گونه اجراهای شگرف می‌گردد. از میان آثار فراوان آجری این دوره می‌توان به پتکانه سازی‌های گلچین دار مسجد ورامین، مسجد کبیر یزد و همچنین کاربرد مقرنس‌های آجری در محراب صفه شاگرد در مسجد جامع اصفهان اشاره کرد. در این زمان شاهد به وجود آمدن نوعی آجرهای مهری کوچک به اندازهٔ کلوک و دو قدی یعنی حدود ۵*۵ و ۵*۱۰سانتیمتر با حک نام جلال الله و نقوش گره می‌باشیم، که در بین رج‌های آجر سبب شکل‌دهی و تزئین استثنایی در آجرکاری‌هایی چون ازاره‌های راهرو ارتباطی مسجد عمر به صفه شاگرد در مسجد جامع اصفهان و همچنین نوعی گلچین‌های خاص آجری با کلوک و دو قدی‌های مهری در غلام گردشی‌های طبقات فوقانی در گنبد سلطانیه می‌باشیم. یکی از شاهکارهای هنر آجرکاری دوره ایلخانی بنای بی‌همتای منارجنبان می‌باشد که چون یکی از دو منار بسیار ظریف و باریک را به حرکت درآوریم منار دیگر به جنبش درمی آید. کل بنا مرحله به مرحله از ناحیه پشت بام بیشتر تا سطح زمین دچار تحرک خواهد شد.

هنر آجرکاری دوره تیموریویرایش

عصر تیموری عصر جنبش و خیزش انواع هنرها به خصوص معماری می‌باشد. در این زمان پوشش‌های گنبد آجری به تحول کامل می‌رسد. مسیر گنبدسازی‌های دو پوسته پیوسته به گنبدسازی‌های دو پوش گسسته و اجراهای خاص در مقابل واکنش نیروهای فشاری-کششی-پیچشی و به خصوص رانشی و به‌طور کلی ضدزلزله توسط خشخاشی سازی‌ها در بین دو پوشش گنبدها می‌باشیم. در این زمان انواع طاق پوش‌های آجری چون ترکین، گلو در هم، شمسه پوش و بسیاری دیگر مسیر متحول خود را تا سرحد مطلوب پیش می‌برد و انواع گلچین‌های آجری در آن‌ها به واقع عظمتی از هنر آجرکاری توسط معماران نامی ایران قوام الدین پدر و غیاث الدین پسر شیرازی و بسیاری دیگر از بنایان هنرمند زیباترین و شاخص‌ترین انواع نقوش گره آجری، خط‌های کوفی آجری، خط‌های بنایی و معقلی آجری و زیباترین انواع گلچین‌های بسیار متنوع آجری در عناصر و جزئیات آثار هم سطح با هنر کاشی کاری که تلفیقی از آجر و کاشی در انواع خط معلقی می‌باشد. در خراسان می‌توان به کارهای آجری بسیار زیبای مسجد قائن و برج مقبره اخنگان در حومه طوس مشهد یا شاهکارهایی از هنر آجرکاری و بسیاری دیگر اشاره کرد.

هنر آجرکاری دوره صفویهویرایش

در این دوره از آجر در بسیاری از بناها به‌خصوص کاروانسراهای بسیار پیشرفته زمان در شکل درون‌شهری و برون‌شهری در یک و دو طبقه با طرح‌های بسیار جامع و با اسکلت سازی‌های بسیار اصولی و در مواردی نماسازی‌های دی انگیز از نقوش انواع گلچین‌های خفته و راسته-کلوکبندان-حصیری-جناقی-سم آهویی-گل برگردان-گل انر گل و بسیاری دیگر جهان را عمیقاً متوجه خود ساخته‌است. پوشش‌های طاقی و بسیار زیبا و دلفریب آجری در حالت طاق گنبدی، طاق عرقچین، طاق گنبد، طاق کته، پوش طاقهای پا تو پا طاقهای چهار بخشی، طاقهای چهار گرده پوش، طاقهای چهار ترکی، طاقهای شمسه‌ای، هندسی طاق، تویزه طاق، کجاوه طاق تاوه و بسیاری دیگر با به‌کارگیری انواع نقوش آجری و گلچین‌های زیبا عظمتی از هنر آجرکاری این دوره متجلی شده‌است. به وجود آمدن انواع قوس‌های باربر تزئینی و تزئینی آجری و استفاده از آن‌ها در بناهای متعدد ایران به وجود آمدن انواع برج‌های کبوتر خانه آجری بسیار با فلسفه با نماسازی‌های مشبک آجری و نقوش جذاب آجری در آن‌ها انواع رسمی بندی‌ها و کاربندی‌ها و طاسه سازی‌های آجری در اشکال مختلف در بناها با عناصری چون: سوسن، نیم سوسن، هفتی، سینه باز، پاباریک، لچکی، ترنجی، سمبوسه و به‌کارگیری نقوش زیبای گلچین آجری در بین عناصر یاد شده، به‌خصوص در بازارها آثار شگرف از تاریخ معماری ایران تقدیم هنر دوستان جهان گردیده‌است. از میان آثار بسیار متعدد آجری این دوره می‌توان به پل‌های بسیار عظیم و گسترده با فلسفه آجری چون سی و سه پل و پل الله وردی خان با تمامی مسائل فشار و هیدرولیک آب رود گسترده زاینده رود در پشت پایه‌های هر دهانه از پل. ساختمان حمام‌های بسیار اصولی با بخش‌های زنانه و مردانه و گرمخانه با به‌کارگیری کاربندی‌های بسیار پرکار و دل‌انگیز و استقرار آن‌ها بر روی ستون‌های ظریف و کاملاً باربر سنگی. زیرسازی ستون‌ها از پی گسترده از مصالح آجر جوش پرتاب و ملات آهک لزدار، همچنین آبروهای حمام، زیر آبروها، آب‌بندی دیگ مسی مستقر بر روی آتشخانه در ناحیه خزینه آب جوش و بسیاری مسائل جانبی گرمابه در حمام‌ها یی چون حمام گنجعلی خان کرمان و گوهر بی‌مانندی چون حمام خسرو آقای اصفهان کلاً آجری بسیار ارزشمند از پدیده‌های هنری که تخریب شد. در دوره صفویه ساختن آب‌انبارهای آجری با نقوش زیبا جهت اقلیم‌های گوناگون به‌خصوص بادگیردار برای مناطق گرم و خشک کویری همراه با هنر آفرینی‌های بسیار مورد توجه بوده‌است.

هنر آجرکاری دورهٔ افشاریه و زندیه

انواع آجر تزئینی سنتی در ایرانویرایش